Selectiepsycholoog Daniël

Als selectiepsycholoog gaat Daniël uitgebreid in gesprek met mensen die luchtverkeersleider willen worden. ‘Het is een dure opleiding, dus je wil graag mensen selecteren die echt de potentie hebben om de eindstreep te halen. Bovendien is het voor iedereen verdrietig als iemand halverwege moet stoppen. Wij proberen dus in te schatten of geschikte mensen op het juiste moment instromen.’

Wat houdt jouw werk als selectiepsycholoog in?

‘Nadat selectiekandidaten thuis capaciteitentests hebben gemaakt, een persoonlijkheidsvragenlijst hebben ingevuld en hier bij LVNL een ronde tests hebben gedaan, beginnen voor ons de leuke onderdelen. Te beginnen met het assessment, waarvoor we elke week wel een groep van vier personen ontvangen.’

Waar kijk je als selectiepsycholoog naar, bij zo’n assessment?

‘De kandidaten krijgen een groepsopdracht, en wij willen zien hoe ze zich gedragen in zo’n groep. Wie neemt de leiding en hoe, hoe wordt omgegaan met gebrekkige informatie? Hoe nemen mensen besluiten, hoe assertief en stressbestendig zijn ze? Kunnen ze plannen en organiseren? We werken met een uitgebreid competentieprofiel, waarop we kandidaten testen.’

En hoe zien de interviews tijdens de selectie eruit? 

‘In de interviews zoomen we meer in op motivatie: waarom wil je dit werk gaan doen? Verder diepen we de persoonlijkheid van potentiële kandidaten stevig uit. Heb je moeite met kritiek of ben je erg gevoelig, dan is het werk als luchtverkeersleider minder geschikt. Er wordt hier op zeer directe wijze feedback gegeven en alles gaat snel, dus daar moet je goed mee kunnen dealen. 



Verder willen we weten hoe mensen omgaan met vervelende dingen. Hebben ze wel eens te maken gehad met een relatiebreuk, het verlies van ouders of een huisdier, een afwijzing voor iets dat ze echt graag wilden? Doodnormaal natuurlijk, dat ze daar verdrietig over zijn geweest. Hoe gaan ze daarmee om? En hoe herpakken ze zichzelf weer?’

Test je kandidaat-luchtverkeersleiders ook in de praktijk?

‘Zeker, dat doen we in de ‘job sample’ in de laatste selectieronde, door ons ‘ACT’ genoemd. In die fase van de selectie gaan de kandidaten met een luchtverkeersleider de simulator in, waar ze achter een radarscherm mogen laten zien hoe snel ze leren om het vliegverkeer in goede banen te leiden.

Die oefeningen worden rap moeilijker, het is echt een steile leercurve. Ik heb het zelf wel eens geprobeerd, tot groot vermaak van de luchtverkeersleiders – ik bakte er helemaal niks van. Wat een stress! Je moet met wel twintig vliegtuigen tegelijk communiceren.

Wij kijken als selectiepsychologen bij een paar oefeningen mee. Meestal sluit het beeld dat we dan inmiddels hebben, goed aan. Al heeft er ook wel eens een topsporter met knikkende knietjes in de sim gezeten, terwijl wij hem een 10 hadden gegeven op stressbestendigheid.

Soms vindt de luchtverkeersleider dat een kandidaat in het grensgebied zit van wel of niet doorgaan. Dan kunnen wij aangeven of het in het voortraject óók al op het randje was, of dat wij juist denken: die is er echt wel klaar voor. Maar uiteindelijk beslissen de luchtverkeersleiders.’

Wat maakt het werk als selectiepsycholoog bij LVNL zo leuk?

‘Die laatste selectieronde in de sim geeft ons direct feedback: hebben we kandidaten goed ingeschat of niet? Dat is fijn, en daar leren we ook weer van. Bovendien werken we met een leuke, supergretige doelgroep. Elke keer zit er weer een andere club aan tafel, en gebeurt er weer iets nieuws.

Wat ook echt leuk is bij LVNL: je werkt hier als selectiepsycholoog altijd met z’n tweeën. Je kunt dus, zeker bij twijfelgevallen, altijd sparren met je collega-psycholoog en dat levert een professioneler oordeel op. En het is fijn dat we echt veel tijd met de kandidaten doorbrengen. Bij de assessmentbureaus waar ik ook wel werk, is dat echt anders.’

Wat is jouw kracht?

‘Ik houd van een goede sfeer. Ik ben altijd op zoek naar harmonie én naar humor. Als de emoties oplopen, kan een goed geplaatste grap zorgen voor even wat relativeringsvermogen. Dat doet vaak wonderen voor het zoeken naar een gezamenlijke oplossing.’

Wat is jouw favoriete vliegtuig? 

‘De Boeing 747. Vroeger nam mijn tante me al mee, vliegtuigen kijken op Schiphol. Die bult voorop, je kunt je bijna niet voorstellen dat het de lucht in kan. Heel karakteristiek. Helaas gaat-ie eruit, vreselijk!

Wat is jouw favoriete bestemming?

‘Geef mij maar de Franse Alpen – de Oostenrijkse vind ik wat te braaf. Ik ben een denker, maar in de bergen voel ik me zo nietig dat ik wat makkelijker denk: waar maak ik me allemaal druk om.’

Wat geeft je vleugels?

‘Mijn gitaar. Ik heb nog kippenvel van het optreden dat we gaven aan de gracht in Utrecht, op Koningsnacht - de avond van mijn leven! Ik liep vier weken lang op een roze wolk. En in mijn werk kan ik met vlinders terug naar huis rijden als we iemand echt iets hebben kunnen meegeven. Soms zijn kandidaten zich bijvoorbeeld helemaal niet bewust van de enorme druk die een vader of moeder bij ze neerlegt. En benadrukken wij hoe ze nu zélf hun keuzes kunnen maken. Ik merk dat mensen soms echt ontroerd zijn, of dankbaar. Dan vind ik mijn werk heel waardevol.’

Hoe ga jij om met tegenwind?

‘Soms denk je in het voortraject: dit is een superkandidaat. Gaat zo’n persoon dan op de laatste dag toch hard onderuit, dan ben ik daar goed ziek van. Wat helpt: napraten. En ook hier: een goede grap.’

Klik hier en solliciteer direct!